tak annoyed lah, sentaps sikit jew. :D

situasi satu.

pernah fikir tak apa perasaan anda kalau anda sorang jek yg mangat2 nak jumpa die? anda sorg jek yg kena plan semua benda - jumpa pukul berapa, kat mana, hari apa free. ok, katakanlah anda tak kisah kena plan semua2 tuh. tp apa perasaan anda bila org tu kejap2 "takde duit lah" or "busy sikit lah" or whatever alasan la yg die belum bagi. anda penat2 plan, kdg2 boleh terus tak jadi. lg haru, anda sorang jek yg berusaha to make this happen. anda yg pergi tempat die utk jumpa sbb die ckp takleh pegi jauh2. anda cakap anda nak support die bila die takde duit sdgkn anda ade beberapa sen je dlm poket. anda ikutkan je ckp die nak pegi mana, janji dpt jumpa die.

pls, boleh tak paham sikit perasaan saya? selama nh saya yg slalu datang kt anda. bila saya ajak anda dtg tempat saya, anda ckp jauh. so bila saya pegi tempat anda, does the distance shorten? no. bila anda ckp anda busy, saya pun busy jugak. saya sanggup ponteng program, kelas, tolak tepi esaimen utk anda. bila anda ckp takde duit, saya pun takde duit jugak. tp kenapa saya nak jugak naik ktm pegi jumpa awak? sbb saya sayang anda. rindu anda. anda tak rindu saya? :(

saya sedih. maybe saya perlu stop ajak anda jumpa. tak kiralah rindu cemana pun.

situasi dua.

ya, saya budak tesl yg tak reti sgt speaking. saya pun hairan cemana saya boleh dpt course nh. cemana la nak survive kan, dahlah speaking terabur. suka2 ati langgar hukum grammar or tmbh2 vocab sendiri. tapi anda kawan saya, anda patut support saya. cemana? ajak la saya borak dgn anda in english ke. janganlah down-kan saya. sentap gila nh. huhu.

kalau anda belajar pelt anda patut paham, content tu yg paling penting, bukan grammar.

*aku rasa mcm aku ckp sorang2 jek kat sini. T___T*